Jak browary warzą piwo?

Kluczowymi składnikami do warzenia piwa są zboża, najczęściej jęczmień, ale także owies i pszenica. Enzymy znajdujące się w piwie są izolowane po podgrzaniu, wysuszeniu i kraknięciu ziaren.

W browarze słód przepuszczany jest przez młyn. Niezbędna jest odpowiednia ilość rozdrobnionego słodu, ponieważ wielkość zmielenia będzie miała wpływ na smak gotowego produktu.

Drobne mielenie może spowodować zablokowanie zacieru, zamieniając ziarno w proszek podobny do mąki, podczas gdy grube mielenie powoduje niewystarczającą ekstrakcję skrobi dla piwowara.

Następnie słód łączy się z gorącą wodą, zwykle o temperaturze od 62 do 70 °C. Zacier powstaje w wyniku tej procedury moczenia, w wyniku której uzyskuje się konsystencję przypominającą płatki owsiane.

Woda zmiękcza słód, uruchamia enzymy i przekształca skrobię w ziarnie w cukry podlegające fermentacji, dostarczając drożdżom przyszłe składniki odżywcze. Konsystencja piwa składa się z tego słodkiego płynu, często zwanego „brzeczką”.

Młóto zbożowe należy najpierw odpowiednio usunąć z brzeczki przed zaparzeniem. Aby zatrzymać procesy enzymatyczne i zachować profil cukrowy brzeczki, w pierwszej fazie zacieru podgrzewa się do temperatury 77°C, zwanej zacierem.

Brzeczka staje się klarowniejsza poprzez wylanie jej z dna lauter tony i z powrotem przez złoże ziarna, co usuwa luźne cząstki ziarna.

W dużym garnku, zwanym „miedzianym” lub „czajnikiem”, do piwa dodaje się chmiel (i inne aromaty) w celu jego ugotowania. Uwalnianie aromatów i aromatów chmielu następuje na etapie wrzenia w wyniku interakcji chemicznych.

Produkt końcowy ma mniej zmętnienia i smaku białka ze względu na zdolność białek zbożowych do wiązania się z garbnikami i wytrącania się podczas gotowania ziaren.

Browarnicy zwykle stosują jedną z dwóch form fermentacji. Większość piwowarów stosuje fermentację pierwotną, która ma miejsce, gdy drożdże przekształcają większość cukru w ​​alkohol i dwutlenek węgla. Proces ten trwa około 3-5 dni.

Wtórna fermentacja jest czasami wykorzystywana przez mniejszych browarów, ponieważ trwa co najmniej dwa tygodnie lub dłużej. Piwo jest kondycjonowane, a wszelkie niepożądane chemiczne produkty uboczne są ponownie wchłaniane, ponieważ drożdże działają wolniej.

Czas trwania procedury kondycjonowania, która zapewnia przygotowanie piwa do sprzedaży, wynosi zazwyczaj dwa tygodnie. Jego celem jest zapewnienie piwu czasu na dojrzewanie, złagodzenie smaków i zapachów oraz pomoc w klarowności napoju w celu uzyskania gładkiego finiszu.

Kondycjonowanie pomaga zachować smak i zapach piwa, zapewniając konsystencję każdego łyku. Bez odpowiedniego kondycjonowania piwo może mieć kwaśny smak.

Następnie piwo poddawane jest procedurze filtracji w celu pozbycia się wszelkich niepożądanych produktów ubocznych, takich jak drożdże, garbniki i białka, które mogą nadawać smak i zmętnienie. Choć wiele z tych zanieczyszczeń ostatecznie wytrąci się z piwa podczas starzenia, filtracja przyspiesza ten proces, eliminując je w ciągu kilku sekund, a nie tygodni lub miesięcy.

Ostateczny wynik powstaje po zakończeniu procedury filtrowania. Następnie piwo można rozlać do beczek, butelek, puszek lub innych pojemników. Piwo niefiltrowane jest zwykle określane jako „rzemieślnicze”, ponieważ ma mocniejszy smak.

Aby zapobiec przedostawaniu się powietrza do piwa podczas fazy przechowywania z powodu zmian objętości wywołanych temperaturą, azot może wytworzyć nadciśnienie. Można tego dokonać w zbiornikach atmosferycznych, dostarczając stały strumień azotu podczas zmian objętości, co zmniejsza ilość rozproszonego powietrza odprowadzanego przez otwory wentylacyjne i do przestrzeni nad roztworem.

Podczas przenoszenia produktu z jednego zbiornika do drugiego, przestrzeń nad zbiornikiem można wypełnić azotem, aby pomóc w przenoszeniu ciśnienia w systemach zamkniętych.

Stosowanie azotu w procesie butelkowania wydłuża okres przydatności piwa do spożycia, co dodatkowo minimalizuje ryzyko utleniania. Po oczyszczeniu butelki po piwie suszy się azotem.

Kiedy azot rozpuszcza się w piwie razem z dwutlenkiem węgla, powstaje piwo azotowane. Zwykle zawiera ona od 30% dwutlenku węgla do 70% azotu.

Piwa mogą mieć kremową konsystencję dzięki azotowaniu. Mniejsze pęcherzyki azotu umożliwiają wytworzenie piany, która utrzymuje się przez długi czas i nadaje piwu ogólnie lżejszy smak i odczucie.

Gazowy azot jest krytycznym składnikiem procesu warzenia wszystkich rodzajów piwa. Pomaga stworzyć gładką konsystencję, którą miłośnicy piwa znają i kochają w swoich ulubionych kuflach. Chociaż azot może wydawać się nietypowym składnikiem piwa, odgrywa on dużą rolę w uzyskaniu doskonałego smaku i odczuć w ustach.